شعر مولانا هر لحظه که تسلیمم در کارگه تقدیر ...

هر لحظه که تسلیمم در کارگه تقدیر *** آرام تر از آهو بی باک تر از شیرم

هر لحظه که می کوشم در کار کنم تدبیر *** رنج از پی رنج آید زنجیر پی زنجیر

مولانا

  -      معنی این شعر چیست ؟

و من از باور به یزدان  می گویم . از این که خیلی وقتها باید به باوری رسید که در آن حکایت تسلیم و تقدیر را سرلوحه قرار داد  و این به معنی سعی نکردن و تلاش را به دور افکندن نیست که بر عکس خود این درس مولانا سخن از ابزاری برای پیشبرد اهداف می کند که چیزی جز صبر نیست و این صبر از  ایمانی می آید که باید نسبت به حوادثی که برایمان رخ داده  باید داشته باشیم .

دخترم می گوید

-      اما  سخت است باور کنیم آن حادثه ها باید  اتفاق می افتاد

 و من می گویم

-      هیچ چیزی در دنیا نیست که دو معنی نداشته باشد که اولی ظاهر و دومین معنی آن باطن است

دخترم می پرسد

-ظاهر آن روزها تلخ است اما باطنش ...

می گویم

-      باطنش امروز است که یاد میگیری که روزهای بد و خوب می گذرند و باید از آنها تجربه بگیری تا قوی تر شوی

دخترم لبخندش باز می گردد و می پرسد

-      تو اینطوری هستی ؟

با لبخندش همراهمی می کنم و می گویم

-      پایان رنج همیشه  اینجوریه